ဒီအေၾကာင္း အရာေလး ကေတာ့ ၁၉၈၇ မတိုင္ခင္ေလာက္ကပါ။
ရင္ကိုထိရွ ေစတဲ့ ျမန္မာ့ဓေလ့ ေလးကို ျပန္ေရးရတာပါ။
ဇလြန္ ကို အလည္သြားတုန္းက မိုးတြင္းပိုင္း ကားလမ္းေတြက အခုလိုမရေသးတဲ့ အခ်ိန္ေပါ့။
ဇလြန္ ကေန ဟသၤာတ ျပန္ဖို ့သေဘၤာ ေစာင့္ေနတဲ့ အခ်ိန္ ျမစ္ေရ ကလည္း ေတာ္ေတာ္ ေလး အစီးၾကမ္းတဲ့ အခ်ိန္ အခါေပါ့။
ညေနေစာင္း ေနညိဳေန ျပီေလ။
ညေန အလုပ္ေလးအဆင္ေျပမွ အူစိုေစမဲ့ လူတစ္ခ်ိဳ ့လည္း ဝမ္းစာေရး အတြက္ သေဘၤာလာ ရင္ ေနရာေလး အရင္ဦးျပီး ျပန္ေရာင္းစားဖို ့ သေဘၤာ အလာကို ေမွ်ာ္ေန ၾကတာေပါ့ ။
ဒီအခ်ိန္ အေတာ္ အတြင္းမွာ ပဲ သေဘၤာ အလာ ကို ေတြ ့ေန ရေတာ့ ဝမ္းစာေရး အတြက္ အလုအယွက္ တိုးေဝွ ့ ေလွနဲ ့ ကပ္သြားၾကတာေပါ့။
ဒီအခ်ိန္ မွာ မေမွ်ာ္လင့္ ပဲ ေလွတစ္စီး က သေဘၤာ နား အရင္ကပ္မလိုျဖစ္သြားျပီး ေရစီး အရွိန္နဲ ့ေမွာက္ သြားေလရဲ ့
လူေတြ အားလုံး ...ဟာ ကနဲ ျဖစ္သြားေလရဲ ့...
ေရစီး ကလည္းျမန္ဆိုေတာ့ ခ်က္ခ်င္းပဲ အေဝးေရာက္သြားေတာ့ ေနရာ ဦးဖို ့ သေဘၤာေပၚေတာင္ ေရာက္ေနတဲ့ ဘဝတူ အဖြဲ ့ေတြ က ဟိုမွာ အေဝးေရာက္သြားျပီ လို ့ေျပာေတာ့ တစ္ေယာက္ က ဟာ...ငါလိုက္သြားမယ္ နင္တို ့ပဲၾကည့္လုပ္ထားလိုက္ေတာ့ ဆိုျပီး ေျပာျပီး သူေလွ ကို ျဖဳတ္ျပီး လိုက္သြားတယ္။
၁၅ မိနစ္ေလာက္ ၾကာေတာ့ ေမွာက္သြားတဲ့ အထဲ ပါသြားတဲ့ သူေတြ ျပန္ေခၚလာႏိူ္င္တာ အေဝး ကေတြ ့လိုက္ရတယ္။
သြားကယ္တဲ့ သူေတာ့ အဲဒီညေန စာ အဆင္ေျပေတာ့မယ္ မထင္။
သေဘၤာ ေပၚကေနရာ ဦး လို ့ေရာင္းစားလို ့ရတဲ့သူေတြ က ညက် ရင္ သူတို ့ေတြ ဆီသြား လိုက္ရေအာင္လို ့ေျပာေနၾကတယ္။
ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ သူတို ့လက္ၾကီးပဲ သြားမယ္ မထင္ ။ အခ်င္းခ်င္း ျပန္ကယ္လို ့ ရတဲ့ အခ်ိန္ မွာ ေပ်ာ္သြားတဲ့ သူတို ့မ်က္ႏွာ ေတြ ၊ သြားကယ္ရတဲ့သူ ညစာ အဆင္မေျပ ရင္ေတာင္ သူကယ္လိုက္ လို ့ အသက္ ရွင္လာသူအတြက္ ကေတာ့
ညစာ ကိုပီတိ စားရင္းျပည့္ေန မွာပါ။
သေဘၤာ မလာခင္က အခ်င္းခ်င္း ရန္မဲေနသူေတြ ေတာင္ ညက်ရင္ အခ်င္းခ်င္း ကူညီဖို ့သြားရင္း ပီတိ ကို အတူတူ စားသံုး ၾကမွာေသခ်ာတယ္။
အဲဒီေန ့ ကေတာ့ ေဘးကၾကည့္တဲ့ သူေတြ ေတာင္ အဲဒီ ပီတိ ကို မွ်ေဝ စားသုံး မိလိုက္ပါတယ္။
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
လက္ေတြ႕ျမင္ခဲ့ရတဲ့သူ မေျပာနဲ႔ ဖတ္ရတဲ့သူေတာင္ ပီတိျဖစ္ရပါတယ္။ သူရဲေကာင္းဆိုတာ ၾကယ္တပြင့္လို လင္းလက္ေတာက္ပ လူသိမ်ားေနမွရယ္ မဟုတ္ပါဘူး... အခုလို ေန႔စဥ္ဘဝထဲက မထင္မွတ္တဲ့အခ်ိန္ေတြ ေနရာေတြမွာလည္း ကိုယ္က်ိဳးစြန္႔ႏိုင္တဲ့ ႏွလံုးသားနဲ႔ သူရဲေကာင္းေတြ အျမဲရွိေနၾကတာပါပဲ...
ReplyDelete