လူေတြ မွာလည္း ခေလာက္ နဲ ့ နဖားၾကိဳ းနဲ ့ကို း

တခါ က ျမိဳ ့က ကုန္သည္က သူအျမဲဝယ္ေနက် ေတာင္သူဦးၾကီး ကို ျမိဳ ့ ကို အလည္ေခၚသတဲ့

ေတာင္သူၾကီးက ျမိဳ ့လည္းေရာက္ေရာ မင္းတို ့ျမိဳ ့က ေတာ္ေတာ္ ၾကီးက်ယ္ခမ္းနားတာပဲေနာ္...

အိမ္လည္းေရာက္ေရာ ကုန္သည္အမ်ဳိးသမီး က ဟာျပန္လာၾကျပီ ကိုး

ကုန္သည္က ခဏေန ဒီဦးၾကီးကို အျပင္လိုက္ပို ့အုံးမယ္...

ထုိစဥ္ အမ်ဳိးသမီးက ခုံေပၚမွ ပစၥည္းတစ္ခု ကိုလာေပးျပီး ဘက္ထၳရီ အားလည္း ရွိျပီးသား ယူသြားဖို ့မေမ့နဲ ့ေနာ္...ေျပာျပီးကုန္သည္ၾကီး ကိုေပးလိုက္သတဲ့...

ေတာင္သူၾကီးက ဘာမွန္းမသိေပမဲ့ စိတ္ဝင္စားသြားသတဲ့ ...

ကုန္သည္ၾကီးနဲ ့ေတာင္သူၾကီး အျပင္ေလွ်ာက္သြားေန စဥ္ ကုန္သည္အမ်ဳိးသမီးေပးလိုက္ေသာ အရာက ျမည္လာသတဲ့

ထိုစဥ္ ကုန္သည္ၾကီးက ကိုင္လိုက္စဥ္ ရွင္အခုဘယ္ေရာက္ေနလည္း ျပန္လာရင္ ကေလးေတြစားဖို ့မုန္ ့မျဖစ္မေနဝယ္ခဲ့ေနာ္ အိမ္မွာ ကုန္ေနလို ့ ကုန္သည္ၾကီးက ေအးေအး ဆိုျပီးပိတ္လိုက္သတဲ့...

ေတာင္သူၾကီး အရမ္းစိတ္ဝင္စားလာျပီးေမး မလို ့လုပ္ေနစဥ္...

လူငယ္တစ္ေယာက္ သီခ်င္းျငီးရင္း လမ္းေလွ်ာက္လာတာကို ေတြ ့လိုက္ရျပီး...

နားႏွစ္ဖက္ မွာ ၾကိဳးတန္းလန္းနဲ ့ေတြ ့လိုက္ရတာ နဲ ့...

ဟာ ...မင္းတို ့ျမိဳ ့မွာၾကာၾကာေန လို ့မျဖစ္ဖူး ျမန္ျမန္ျပန္မွ ျဖစ္ေတာ့မယ္...

ဘာျဖစ္လို ့တုန္းဗ် ဦးၾကီးက ...

ဟိုမွာ ဟိုလူငယ္ေလး နဖားၾကိဳး အထိုးခံေနရတာ ရယ္

မင္းကို မင္းအမ်ဳိးသမီး ခေလာက္ တတ္လိုက္တာရယ္...

ျမန္ျမန္ျပန္ေတာ့မယ္..ေတာ္ၾကာ ငါလည္း ခေလာက္အတပ္ခံရ မယ္ နဖားၾကိဳး ပါ အထိုးခံရလို ့မျဖစ္ဖူး ...

ဦးၾကီး ကလည္း အဲဒါ နားၾကပ္ေလးနဲ ့သီခ်င္းနားေထာင္ေနတာရယ္..ဒီကတယ္လီဖုန္းကို ဖုန္းေခၚလိုက္တာပါလို ့ရွင္းျပလည္း...

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ကြာ ရြာက ႏြားေတြ ကို ျပန္ျမင္ရသလိုျဖစ္လို ့ပါကြာ...
အဲဒီပစၥည္းေတြ မသုံးတတ္ရင္ေနပါေစ...

ႏြားေတြလို မျဖစ္ခ်င္လို ့ပါကြာ...

မင္းတို ့ျမိဳ ့က ခေလာက္နဲ ့နဖားၾကိဳး က ေတာ္ေတာ္ ေတာ့ေခတ္မွီပါတယ္ ကြာ...ရြာက ႏြားေတြ ကို တပ္ေပးခ်င္လိုက္တာကြာ...

ငဝန္နဒီ
(၂၆-၆-၂၀၁၁ ခု တနဂၤေႏြေန ့ ၁၁း၁၇ မိနစ္)