စားအုန္းဆီထဲတြင္ ဆပ္ျပာမွႈန္႕ေတြေရာကာ မခဲေအာင္လုပ္ျပီး ေရာင္းခ်ေနေႀကာင္း သိရွိရပါတယ္။ အီလန္ဆပ္ျပာမွႈန္႕က
ေစ်းေပါေတာ့ စားအုန္းဆီ တစ္ပီပါ (၄၂) ဂါလံကို အီလန္တစ္ထုပ္ (၂၀၀ ဂရမ္) ထည့္တယ္လို႕ ၾကားရပါတယ္။
“ဆီကို ေရခ်ိဳး ေဆးရိုး မီးလံွႈ ေကာက္ရိုးေတာင္လိုပုံ” ဆိုတ့ဲ စကားပုံကို အျမတ္တႏိုး ရြတ္တတ္တ့ဲ ဗမာလူမ်ိဳးဟာ
ဆီစားႀကတာ ၾကမ္းပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ျပည္တြင္းမွာ ဆီေပါလို႕လားဆိုေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ မေပါေတာ့တာ ၾကာလွပါၿပီ။
ဒီစကားပုံက ေရွးေဟာင္းပစၥည္းျဖစ္သြားပါၿပီ။
ျမန္မာတိုင္းမ္ရဲ႕ အဆိုအရ ဗမာတေယာက္ဟာ တႏွစ္ကို စားသုံးဆီ (၅) ပိႆာနဲ႕ (၄၉) က်ပ္သား စားသုံးပါတယ္။ လူဦးေရ
(၅၂) သန္းနဲ႕ တြက္မယ္ဆို တႏွစ္ကို ပိႆာေပါင္း (၂၈၅) သန္း၊ တန္အားျဖင့္ (၄) သိန္း စားသုံးပါတယ္။
ဆီအျဖစ္ ပဲဆီ၊ ႏွမ္းဆီ၊ စားအုန္းဆီတို႕ကို အဓိက အသုံးျပဳရာမွာ ျပည္တြင္းမွာ စားဆီ ၅၀%ေလာက္ပဲ ထြက္ၿပီး
က်န္တဲ့တ၀က္ကို ျပည္ပက တင္သြင္းရပါတယ္။
အဓိက တင္သြင္းတ့ဲ ႏိုင္ငံက မေလးရွားျဖစ္ၿပီး သြင္းတ့ဲဆီအမ်ိဳးအစားက စားအုန္းဆီ ျဖစ္ပါတယ္။ တႏွစ္ကို တန္ခ်ိန္ (၂)
သိန္း တင္သြင္းပါတယ္။ ျပည္တြင္းမွာ တနသၤာရီတိုင္းမွာ ဧက (၂) သိန္းေလာက္ စိုက္ဖို႕ လ်ာထားတာ (၁) သိန္းေလာက္ပဲ
စိုက္ႏိုင္ေသးတယ္လို႕ ဆင္ဟြာသတင္းဌာနက ၿပီးခဲ့တဲ့လက ေရးပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ျမန္မာတိုင္းမ္က ၂၀၀၅ ခုႏွစ္မွာ ဧက (၇) ေသာင္းေလာက္ပဲ စိုက္ႏိုင္ေသးတယ္လို႕ ဆိုပါတယ္။
ျမန္မာတိုင္းမ္အဆိုက အမွန္နဲ႕ ပိုနီးစပ္ပါတယ္။
ဘာျဖစ္လို႕လဲဆိုေတာ့ (၁) ဧကကို (၂.၅) တန္ထြက္ရင္ ဧက (၇) ေသာင္းကို တန္ခ်ိန္ (၁) သိန္း (၇) ေသာင္းခြဲ
ထြက္ပါတယ္။ မေလးရွားက တႏွစ္ကို စားအုန္းဆီ တန္ (၂) သိန္း တင္သြင္းတယ္ဆိုေတာ့ ျပည္တြင္းမွာ စားအုန္းဆီ ႏွစ္စဥ္
တန္ေပါင္း (၃) သိန္း (၇) ေသာင္းခြဲ စားေနပါတယ္။ ဆင္ဟြာက ေျပာတာယူရင္ ႏွစ္စဥ္စားတဲ့ဆီက စားအုန္းဆီခ်ည္းပဲ တန္
(၄) သိန္းခြဲ ျဖစ္သြားပါလိမ့္မယ္။
တႏွစ္ကို စားအုန္းဆီ တန္ (၃) သိန္း (၇) ေသာင္းခဲြ စားတယ္ဆိုေတာ့ လိုတဲ့ တန္ (၂) ေသာင္းခြဲက ပဲဆီနဲ႕
ႏွမ္းဆီျဖစ္ဖို႕မ်ားပါတယ္။ ေနၾကာဆီ နည္းနည္းပါႏိုင္ပါတယ္။
ခ်ဳပ္လိုက္ရင္ စားအုန္းဆီေတြ ျပည္တြင္းမွာ လွႈိင္ေဘာလယ္ေနပါတယ္။ တန္ (၃) သိန္း (၇) ေသာင္းခြဲကို လူဦးေရ (၅၂)
သန္းနဲ႕စားရင္ လူတေယာက္ဟာ တႏွစ္ကို စားအုန္းဆီ (၅) ပိႆာနဲ႕ (၁၅) က်ပ္သား စားသုံးပါတယ္။
စားအုန္းဆီက ဒီတိုင္းထားရင္း ခဲတယ္ ဆိုတာ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား သိပါတယ္။ သူ႕ရဲ႕ အခဲျဖစ္တဲ့ အပူခ်ိန္က ျမင့္ပါတယ္။
(၃၁) နဲ႕ (၄၁) ဒီဂရီ စင္တီဂရိတ္ၾကားမွာ အခဲျဖစ္ပါတယ္။ ဗမာျပည္မွာ ေအာက္ျပည္ေအာက္ရြာနဲ႕ အညာမွာ တႏွစ္လုံး
ပ်မ္းမွ်အပူခ်ိန္က (၃၀) ဒီဂရီနဲ႕ အထက္မွာ ရွိတာဆိုေတာ့ စားအုန္းဆီခဲဖို႕ လြယ္တဲ့ေနရာပါ။
စားအုန္းဆီခဲရင္ ေပ်ာ္သြားေအာင္ တေန႕ကို နည္းနည္းခ်င္းစီ အပူေပးရပါတယ္။ အပူသိပ္ျပင္းရင္ ဆီထဲက
အဆီေတြပ်က္သြားလို႕ အနံ႕ဆိုးသြားပါတယ္။ ဒီေတာ့ စားအုန္းဆီကို ထိန္းသိမ္းရတာ ခက္ပါတယ္။
အဲဒီေတာ့ ေရာင္းတ့လဲ ူေတကြ အလြယ ္လိုက္ၿပီး အဆီေတြေပ်ာ္ေအာင္ ဆပ္ျပာမွႈန္႕ေရာလိုက္ပုံ ရပါတယ္။
ဆပ္ျပာမွႈန္႕ေသြးလမ္းေၾကာင္းထဲေရာက္သြားရင္ ေသြးထဲမွာ အက္ဆစ္ပမာဏမ်ားလာတာ၊
အစာလမ္းေၾကာင္းေပါက္ကုန္တာ၊ အသက္ရွႈက်ပ္တာ၊ ေသြးဖိအားက်တာ၊ လည္ေခ်ာင္းေယာင္လာတာ၊ ခႏၶာကိုယ္တြင္းက
အဂၤါေတြပ်က္စီးတာ ျဖစ္တတ္ပါတယ္။
(၂၀၀၉) ခုႏွစ္ ဇြန္လ ကမၻာ့စားAုန္းဆီေပါက္ေစ်းနဲ႕ တြက္မယ္ဆိုရင္ စားအုန္းဆီ တစ္တန္ကို အေမရိကန္ေဒၚလာ (၇၁၄)
ေဒၚလာ ေပါက္ပါတယ္။ ပိႆာနဲ႕ျပန္တြက္မယ္ဆို တစ္ပိႆာကို (၉၉) ဆင့္ပဲ က်ပါတယ္။ တစ္ေဒၚလာပဲ ထားပါေတာ့။
ဗမာေငြနဲ႕ဆို က်ပ္ (၁၁၀၀) မျပည့္ပါဘူး။
ဒါေပမယ့္ ရန္ကုန္မွာ စားအုန္းဆီ တပိႆာ က်ပ္ (၂၁၀၀) ၊ မႏၱေလးမွာ က်ပ္ (၁၉၁၀) ၊ ေတာင္ႀကီးမွာ က်ပ္ (၂၁၀၀) နဲ႕
စစ္ေတြမွာ က်ပ္ (၂၂၀၀) ေပါက္ပါတယ္။ စစ္ေတြက လူေတြက စားအုန္းဆီကို ကမၻာ့ေပါက္ေစ်းထက္ ၂ဆပိုေပးၿပီး
စားရပါတယ္။
စားအုန္းဆီကို မေလးရွားက သြင္းေနတာ ဦးပိုင္ကပါ။ လက္ကား၊ လက္လီအဆင့္ဆင့္ျဖတ္ၿပီး
တကယ္စားတဲ့လူဆီေရာက္ေတာ့ သြင္းေစ်းရဲ႕ ႏွစ္ဆျဖစ္ေနပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္ ေစ်းႀကီးတာက ထားေတာ့။ လူေတြ
အဆိပ္သင့္ေအာင္ ဘာျဖစ္လို႕ ဆပ္ျပာမွႈန္႕ေတြ ေရာရတာပါလည္း။
စားသုံးသူက ဘာအခြင့္အေရးမွ မရွိတာ ၾကာေနပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္အသက္ကို အႏၱရာယ္ျပဳေနတဲ့လူေတြကို
တရားစြဲလို႕ရတဲ့ ဥပေဒရွိတာကို သုံးရမယ့္ အခ်ိန္ေရာက္ေနပါၿပီ။ တရုတ္ျပည္မွာေတာင္ ႏို႕မွႈန္႕ထဲ
မယ္လမင္းေရာတ့လဲ ူေတကြ ို ေသဒဏ္ေပးလိုက္ပါၿပီ။
ဗမာျပည္မွာ စားသုံးသူေတြရဲ႕ အခြင့္အေရးကို ေတာင္းဆိုတ့ဲ အဖဲြ႕ေတြ ရွိဖုိ ့ လိုေနပါၿပီ။ ဥပေဒပညာရွင္ေတြ၊
က်န္းမာေရး၀န္ထမ္းေတြ၊ စားသုံးသူေတကြ ိုယ္တိုင္ပါ၀င္ၿပီး အစားအစာေတြကို အဆိပ္ျဖစ္ေအာင္လုပ္ေနတ့ဲ လူေတြကို
တရားစြဲရမယ့္ အခ်ိန္ေရာက္ေနပါၿပီ။ တႏွစ္ကို အဆိပ္ရည္ (၅) ပိႆာ သိသိႀကီးနဲ႕ တိုက္ေနတာကို ခ်က္ခ်င္းရပ္သင့္ပါၿပီ။
(ေပးပို ့လာသူ မိတ္ေဆြတစ္ဦးအား ေက်းဇူးတင္ရွိပါတယ္)။
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment